Przeżyjmy razem Święto Niepodległości

Scenariusz uroczystości dla uczniów Polskiej Szkoły w Amersfoort.

Scenografia:

Na środku sali osoba przebrana za żołnierza udająca pomnik, obok rozwieszony materiał z malowidłem parku, może być też flaga i godło. Na podłodze koce dla dzieci i ławka. Osoba grający na gitarze. 

Przebieg:

W tle spokojna muzyka dzieci zajmują miejsca. 

1) Wszyscy uczniowie wraz z rodzicami śpiewają pieśń: " Płynie Wisła płynie " zwrotka 7 ( do akompaniamentu gitary) 

Płynie Wisła płynie po polskiej krainie 2x 

a dopóki płynie Polska nie zaginie! 2x

2) Grupa 1 i 2 recytuje wiersz Marii Konopnickiej: „Pojedziemy w cudny kraj” wykonując do tego odpowiednie gesty.

Patataj, patataj, (udają jazdę konną)
pojedziemy w cudny kraj! (wykonują kolisty ruch rękami )
Tam gdzie Wisła modra płynie, (wykonują rękami fale) 
Szumią zboża na równinie, (machają rękami w górze)
Pojedziemy, patataj...
A jak zowie się ten kraj? - uczniowie wykrzykują : Polska! ( i podskakują w górę) 

3) Uczniowie wraz z rodzicami ponownie śpiewają pieśń: 

" Płynie Wisła płynie " zwrotka 7 i 6. Dzieci z grupy 1 machają biało-czerwonymi wstążkami.

Płynie Wisła płynie,

po polskiej krainie 2x 

a dopóki płynie Polska nie zaginie! 2x

bo ten naród Polski,

ma ten urok sobie 2x

kto go raz pokochał nie zapomni w grobie 2x 

4) Grupa 3 i 4 wykonują scenkę „Rozmowa z pomnikiem”. 

Na scenę wchodzi młodzież śpiewając refren piosenki zespołu Chłopcy z placu broni: „Kocham wolność”. (Wolność kocham i rozumiem, wolności oddać nie umiem). 

Zauważając pomnik zaczynają z nim rozmowę. (Jeden z nauczycieli będzie głosem pomnika i będzie ukryty za materiałem z malowidłem).

Uczeń (1): Kim jesteś? 

Pomnik: Żołnierzem 

Uczeń (2):Ja też chciałbym być żołnierzem, widziałem jak maszerowali i mieli piękne mundury. Hełmy i broń błyszczały. 

Pomnik: Mój mundur i broń tak by ci się nie podobały. Mój mundur był zakurzony i brudny, broń nie błyszczała. A ja nie lubiłem używać broni, ale wtedy musiałem. 

Uczeń (3):Dlaczego? 

Pomnik:Bo musiałem walczyć z wrogiem, by dzieci takie jak ty mogły żyć w wolnym kraju. 

Uczeń (4): Wiem już że byłeś żołnierzem, który walczył, ale powiedz mi czy byłeś dużo starszy ode mnie?

Pomnik: Byłem już dorosły. Miałem 20 lat kiedy bomby spadły na nasz kraj.

Uczeń (5): I co wtedy zrobiłeś?

Pomnik: Poszedłem walczyć bo to był mój obowiązek. 

Uczeń (6): I mamusia ci pozwoliła? 

Pomnik: Moja mama płakała, ale nie powstrzymywała mnie, bo tak jak wszyscy rozumiała że moim obowiązkiem jest bronić Polski - mojej Ojczyzny.

Uczeń (7): A nie bałeś się że nie zobaczysz mamy? 

Pomnik: Bałem się, ale bardziej bałem się że zginie Ojczyzna.

Uczeń (8):A co to znaczy że zginie Ojczyzna? 

Pomnik: Posłuchaj. Ojczyzna to nie tylko słowo. Ojczyzna to jest dom w którym mieszkasz, szkoła do której chodzisz, to język w którym rozmawiasz z mamą i tatą, to także góry i jeziora nad które jeździsz w wakacje. Pomyśl co byś czuł gdyby wszystko to ktoś ci zabrał. 

Uczeń (9): Nie mogę sobie tego wyobrazić. Ale powiedz mi po ilu latach wróciłeś do domu?

Pomnik: Po pięciu - Ale wróciłem w pamięci moich najbliższych, wróciłem inaczej niż człowiek żyjący.

Uczeń (10):Czy ty zginąłeś? 

Pomnik: Jestem jednym z wielu, którzy polegli i nigdy nie zobaczyli tego o co walczyli.

Uczeń (11): To chodź, pokażę ci to wszystko. 

Pomnik: Przepraszam ale nie mogę zejść z posterunku, muszę pełnić dalej swoją służbę i stać na nim.

Uczeń (12): A czego pilnujesz? jest przecież pokój. 

Pomnik: Ja nie pilnuję. Mój posterunek polega na przypominaniu tobie, twoim kolegom i dorosłym, że po to abyście mogli żyć spokojnie inni oddali życie. Żebyście nigdy nie pozwoli zabrać sobie mowy i tradycji. Moja Żołnierska służba trwa dalej.

Uczeń (13): Rozumiem. Do widzenia. Powiem swoim kolegom, aby nie bawili się pistoletami, bo tyle jest innych zabawek. Powiem, żeby nie przyzwyczajali się do broni, bo przecież ludzie mogą żyć bez niej w pokoju. 

Uczeń (14): Stoją na polskiej ziemi pomniki w hołdzie tym, co zginęli za Ojczyznę. Szanujcie takie miejsca bo są ważne, bo przypominają dzieje polskiego narodu. 

5) Wszyscy wspólnie śpiewają w pozycji na baczność pierwszą zwrotkę polskiego hymnu narodowego i refren.

Jeszcze Polska nie zginęła,
Kiedy my żyjemy,
Co nam obca przemoc wzięła,
Szablą odbierzemy.

Marsz , marsz , Dąbrowski,
Z ziemi włoskiej do Polski,
Za twoim przewodem ,
Złączym się z narodem.